Met z'n allen!

Onze jongen viel ineens in een risicogroep, die van de Mexicaanse griep wel te verstaan. Ik lees zijdelings kranten en kijk bijna geen tv. De juf van Morris riep ineens dat Morris geprikt zou worden, dus dat was een verrassing.

Dat is het met kinderen, je moet ineens over van alles en nog wat heel goed nadenken. Of je het moet is het niet eens, je gaat ineens over van alles en nog wat anders denken. Dat zal wel het oergevoel zijn.
Zo ook wat betreft deze griepspuit. Waarom in laten enten en wat gebeurt er als je het niet doet. Kortom, geef nou eens hele goede reden om onze zoon in te spuiten met een bepaald goedje.

Met enige tegenzin hebben we toch gehoor gegegeven aan de oproep. En met verbazing. Rondom de sporthal spelende kinderen, gezellig kletsende mensen. Het is op een rare manier gezellig. Er is wel een info-balie maar daar staat eigenlijk niemand. Niemand met dringende vragen, ongerustheid of grote zorgen. Het is gewoon gezellig, met z'n allen gezellig de griepprik halen.

Uiteindelijk hebben we een arts gesproken die ons een hele goede reden heeft gegeven. De Mexicaanse griep verhoogt de kans op een longontsteking aanzienlijk bij hele jonge kinderen. En hij moet nog z'n hele leven met zijn longen doen. Dat ze goed zijn dat weten we maar al te goed. 's Nachts had hij toch wat last van de prik.

Bernadette

Het zijn maar kleine dingen waar je af en toe zo blij van kunt worden. Een van die dingen is mijn ontmoeting met Bernadette.

Bernadette is een vrouw van 83, altijd in de missie geweest en woont nu in een aanleunwoning vanwege haar slechtziendheid. Ze heeft kokervisie. Ze bekijkt de wereld door een piepklein gaatje.
We dronken samen een kopje koffie terwijl zij gemoedelijk verder ging met het vouwen van haar ondergoed. Totaal geen schaamte of onhandigheden. Ondertussen vertelde ze over haar leven.

Na de koffie heb ik haar tuintje gedaan. Voor zo'n jonge vent als ik (toch 40 maar dat vond zij jong) moest dat toch geen probleem zijn. Toen ik klaar was heeft ze mij wel duizend keer bedankt. Ik had het weer prachtig gemaakt. En dan die twee handen die mijn hand pakten en die glimlach......daar word ik nou zo blij van.